Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Το Μπλουζ Μιας Φοβισμένης Πόλης (Μέρος 2ο)

Σιχαίνομαι να βλέπω χέρια λυτά να σπρώχνουν την αγάπη όλο και πιο μακριά. Να ικετεύουνε μπάτσους, σαν τους άλλους. Ξέρεις τώρα, εκείνους τους αυτόκλητες σωτήρες σε παιχνίδια στα οποία ποτέ δεν πήραμε μέρος. Υπάρχουνε μπάτσοι πολλών ειδών. Όπως, ας πούμε, εκείνοι που σε πνίγουν τρυφερά, και καλά. Καθηγητές και γονείς, με κούφια βλέμματα και με ξεχειλωμένα χέρια. Είναι αυτοί που το βράδυ σβήνουν τα φώτα και σου λένε καληνύχτα αφού σε αλείψουν με πετρέλαιο. Σε καταδικάζουν στη σιωπή και ύστερα σε συμμορφώνουν στο νόμο της ανίας.
Βέβαια, κοίτα να δεις, υπάρχει μια ώρα όπου τα κτήρια γίνονται εύθραυστα, και ο ήλιος - ετοιμοθάνατος πάνω σε σύρματα, αφού δεν αντέχετε το φως παλιοβρυκόλακες –βλαστημά το γκρίζο με ένα ενοχλητικό κόκκινο, όπως αυτό που παίρνει ο ουρανός κάθε φορά που περνάς κρυφά τα σύνορα (μην μου πεις πως δεν το έχεις δοκιμάσει. Ή έστω να πηδήξεις από μια εγκαταλελειμμένη ταράτσα πάνω στα όνειρα που τους τρομάζουν κι εσύ με τόση ευλάβεια κεντάς). Το αγόρι με τα μακριά μαύρα μαλλιά ριγμένα μπροστά στο πρόσωπο, κάποιος ονόματι «peace punk on hope», και το κορίτσι με το βλέμμα που μαρτυρά κάτι από φόνο, όμως κοιτάζει σε μέρη πιο μακριά από τα όρια του δρόμου, συναντιούνται σε μια πολύ συγκεκριμένη διασταύρωση –ξέρεις που λέω-, σε κάθε που η ιστορία των μπάτσων έχει κενά, και γράφουν σε νεκρά βαγόνια ποιήματα, ιστορίες και συνθήματα για νεκρούς ανθρώπους που κάποτε ήταν ζωντανοί, σε μια πόλη που σίγουρα κάποτε ήταν ζωντανή (αλλιώς πως εξηγούνται τα φαντάσματα;). Γραπώνονται, που λες, από τις κεραίες και τις γκρεμίζουν, γιατί πιστεύουν, λένε, πως αυτές κρατούν τον ουρανό υποδουλωμένο. Αυτές βγάζουν πνιχτές κραυγές και ξεψυχούν. Είναι το μπλουζ μιας φοβισμένης πόλης που βαριανασαίνει μέσα απ τα χαλάσματα, κατακλυσμένη από καθηγητές, γονείς και άλλους τύπους μπάτσων, με τη συνεργασία των ζωντανών νεκρών κατοίκων της. Αλλά τα παιδιά της διασταύρωσης δεν έχουν φοβισμένες ματιές, γιατί μάθανε να αγαπούνε στο σκοτάδι. Και κάθε βράδυ ελευθερώνουν έναν πολιτικό κρατούμενο, το αλυσοδεμένο φεγγάρι.

4 σχόλια:

  1. υπέροχο post αλήθεια....αν και μοιραζόμαστε ιδιεσ αποψεις μου αρεσει ο ιδιαιτερος λογοτεχνικος τροπος που τις εκφραζεις...Μακαρι τα παιδια της διασταυρωσης, ολα τα παιδια, να μην εχουν, να μην εχουμε αλλο φοβισμενες ματιες και να τους κοιταξουμε ολους στα ματια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να αλλάξουμε μπάτσους .
    Έχω ποινικό μητρώο για καταστροφή κρατικού εγγράφου..
    Συνιθιζω να μην φοραω τα γυαλιά μου και στης προηγούμενες εκλογές,εσκισα το χαρτί του αγγελιοφόρου. Αυτόφωρο , εισαγγελέα,δικαστηρια . Μία εμονή να με λένε αγγελουδι . Πεμε και λουλούδι . Εγώ η βοκαμβιλία στρουμφάκι.
    Μισογκαβο είμαι που λεν στο χωριό μου .
    Ήμουν έξω με αναστολή και είχα μία τραγική εμπειρία στο αυτόφωρο όπου συνηδιτοποιησα ότι ειχα απώλεια 7 cm από το ύψος μου ,το τελευταίο διάστημα είχε διαταραχθεί η αντίληψη μου ελαφρώς για τα μεγέθη χωρίς να αντιλαμβάνομαι ότι έχω κοντυνει . Γνωματευτηκα με υπερευλυγισια και υπερκινητικότητα των αρθρώσεων με εξαρθρώσεις ,παίρνω αγωγή και είμαι καλύτερα .Δικαστηκα για κακούργημα δίχως δικηγόρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να αλλάξουμε μπάτσους .
    Έχω ποινικό μητρώο για καταστροφή κρατικού εγγράφου..
    Συνιθιζω να μην φοραω τα γυαλιά μου και στης προηγούμενες εκλογές,εσκισα το χαρτί του αγγελιοφόρου. Αυτόφωρο , εισαγγελέα,δικαστηρια . Μία εμονή να με λένε αγγελουδι . Πεμε και λουλούδι . Εγώ η βοκαμβιλία στρουμφάκι.
    Μισογκαβο είμαι που λεν στο χωριό μου .
    Ήμουν έξω με αναστολή και είχα μία τραγική εμπειρία στο αυτόφωρο όπου συνηδιτοποιησα ότι ειχα απώλεια 7 cm από το ύψος μου ,το τελευταίο διάστημα είχε διαταραχθεί η αντίληψη μου ελαφρώς για τα μεγέθη χωρίς να αντιλαμβάνομαι ότι έχω κοντυνει . Γνωματευτηκα με υπερευλυγισια και υπερκινητικότητα των αρθρώσεων με εξαρθρώσεις ,παίρνω αγωγή και είμαι καλύτερα .Δικαστηκα για κακούργημα δίχως δικηγόρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να αλλάξουμε μπάτσους .
    Έχω ποινικό μητρώο για καταστροφή κρατικού εγγράφου..
    Συνιθιζω να μην φοραω τα γυαλιά μου και στης προηγούμενες εκλογές,εσκισα το χαρτί του αγγελιοφόρου. Αυτόφωρο , εισαγγελέα,δικαστηρια . Μία εμονή να με λένε αγγελουδι . Πεμε και λουλούδι . Εγώ η βοκαμβιλία στρουμφάκι.
    Μισογκαβο είμαι που λεν στο χωριό μου .
    Ήμουν έξω με αναστολή και είχα μία τραγική εμπειρία στο αυτόφωρο όπου συνηδιτοποιησα ότι ειχα απώλεια 7 cm από το ύψος μου ,το τελευταίο διάστημα είχε διαταραχθεί η αντίληψη μου ελαφρώς για τα μεγέθη χωρίς να αντιλαμβάνομαι ότι έχω κοντυνει . Γνωματευτηκα με υπερευλυγισια και υπερκινητικότητα των αρθρώσεων με εξαρθρώσεις ,παίρνω αγωγή και είμαι καλύτερα .Δικαστηκα για κακούργημα δίχως δικηγόρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή