Επιπλέω σε μια θάλασσα από λάσπες
Προσποιούμαι πως ακολουθώ τα όνειρά μου
Ξερνώντας ελπίδες σε βρωμερές γωνίες
Εκεί που φτύνουν της ζωής οι ζητιάνοι
H καρδιά μου αναπνέει στάχτη μέσα απ’ τις ρωγμές
Οι φίλοι μου έχουν πεθάνει πίσω απ’ τη γραμμή που τόλμησα να διασχίσω
Προσπαθούσαν να με οδηγήσουν πίσω, πολύ πίσω, χιλιόμετρα πίσω
Κοίτα τα χέρια μου πως στάζουν αίμα
Κοίτα τις ενοχές μου σαν κοράκια στον ώμο μου
Η ελπίδα είμαι εγώ ο ίδιος
Μα είμαι νεκρός
Κοίτα οι δρόμοι έχουνε γεμίσει λάσπες
Κοίτα με πως βουλιάζω
Υψώνω τη σημαία με το χέρι τεντωμένο
Θα φύγω και δεν θα το αντιληφθείς
Στον τοίχο χαραγμένοι αριθμοί
Εσύ τι όνομα ζητάς σ’ αυτό τον κόσμο;
Για που το βαλες;
Μπορείς ακόμα να τρέξεις;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου